Latest posts

Re: ORPG| But I don't want comfort. I want poetry. I want danger. I want freedom. I want goodness. I want sin.

Uisoo Yoon, 25

Éen maand, dat is wat zijn bevelhebber had gezegd. Zijn undercovermissie zou maar een maandje duren. Want hij was zo zeker geweest dat hij in die ene maand genoeg informatie zou verkrijgen om de plannen van de grootste drugskartel van de stad te onthullen en hiermee het hele kartel op te pakken. Yeah right. Uisoo was al zeker vier maanden undercover, zo dicht bij als hij maar kon zijn en voor zijn gevoel was het onderzoek nog steeds op het nulpunt. Het bleek verdomd moeilijk te zijn om je te mengen in het kartel, elk lid leek wel paranoïde om met iemand buiten het kartel om te gaan alsof ze bang waren dat iedereen een snitch was. In feite was Uisoo ook een snitch, een undercoveragent die erop uitgestuurd was om in het kartel te infiltreren, hun vertrouwen te winnen en achter hun plannen te komen. Echter moest dat vertrouwen winnen gedaan worden zonder al te veel regeltjes van de wet te overtreden. Hij vroeg zich af hoe dom zijn bevelhebber was, want hij had zich zwaar vergist in hoeverre het kartel buitenstaanders vertrouwde. Uisoo had dan ook heel veel geluk gehad om in de onderste rang van het kartel te komen, koeriers. Hij dealde en als dat de manier was om hun vertrouwen de verdienen, so be it. Waar hij wel van baalde was dat hij voor deze undercovermissie had moeten verhuizen. Van zijn fijne appartement in het centrum naar een klein hokje in de achterwijk die onder toezicht stond van het kartel. Hij mistte zijn comfort lichtelijk, maar het was te gevaarlijk om dagelijks heen en weer te rijden. Als ze hem ooit besloten te volgen zou hij snel genoeg gesnapt worden. Het was dus zeer belangrijk om zijn dekmantel goed te beschermen. Al betekende dit dat hij dingen moest doen waar hij normaal gesproken tegen was. Terwijl Uisoo voor de spiegel in zijn badkamer stond keek hij naar zijn spiegelbeeld, terugdenkend aan het onderzoek dat hem hogerop had geholpen. Hij was toen der tijd nog een rookie, vers uit de academie gerold en klaar voor het echte werk. Rechercheur Goodwill had hem in de eerste maanden begeleid en hij was nog geen week bij het corps en zijn eerste grote zaak had zich al bij het district gemeld. Een meisje was door een stel wandelaars zwaargewond aan gevonden in het bos buiten de stad. Ze had geen legitimatie bij zich en kon zich ook niets meer herinneren. Goodwill en hij hadden de taak gekregen om haar te bezoeken in het ziekenhuis, in de hoop dat ze informatie konden ontfutselen. Hij had het een akelig gezicht gevonden toen hij haar zag liggen in het ziekenhuisbed. Ze was erg mager, had sneetjes en blauwe plekken over elk stukje zichtbare huid en een grauwe huidskleur. Hij kon zich niet voorstellen wat er met haar gebeurd was, en kon ook wel snappen dat ze het niet wilde herinneren. Toch was het nodig voor hun onderzoek. Goodwill was een aardige man van ongeveer een jaar of vijftig, zijn gezicht straalde altijd vriendelijkheid uit waardoor hij vaak slachtoffers rustig of aan de praat kon krijgen. Uisoo had hem altijd de baardloze-kerstman genoemd. Echter had zelfs hij het meisje niet aan het praten gekregen. Dus kreeg Uisoo de taak om met haar te praten. Het zou een goede oefening voor hem zijn, had Goodwill gezegd voordat hij de kamer had verlaten. Waardoor de twee alleen achter waren gebleven.
Met een zucht draaide Uisoo zich van de spiegel weg, zichzelf terugtrekkend naar de realiteit. De zaak had eindeloos geduurd, net zoals deze missie. Echter was er toch iemand veroordeeld in de zaak maar Uisoo wist er niet het fijne van. Het dossier was hem nooit onder de ogen geschoven. Alles wat hij ervan wist was de informatie die hij zelf verzameld had. Snel dacht hij nog terug aan alle dagen die hij in het ziekenhuis gespendeerd had, met haar. Hij was er zo goed als elk uur van de dag te vinden. Stiekem vroeg hij zich af hoe het met haar was, hoe haar leven eruit zag, of haar familie gevonden was. Allemaal vragen waarvan hij waarschijnlijk nooit het antwoord van zou weten, aangezien hij niet het dossier in kon kijken. Echter had die zaak er wel voor gezorgd dat hij erachter kwam dat hij niet gewoon in het blauw wilde lopen. Hij wilde zich specialiseren. Hard werk, veel frustraties en obstakels hadden er uiteindelijk, na drie jaar, voor gezorgd dat Uisoo op undercover werk gestuurd werd. Hij had op de academie altijd goede cijfers gehad voor ''undercover missies'', en als dit het goed beviel en er was een goed succes, zou hij verder kunnen groeien in zijn carrière als undercover agent. Echter vond hij vermissingszaken en zeden altijd nog interessant. Het leek op een of andere manier meer voldoening te brengen dan undercover missies. Uit zijn ladekast die zich in zijn kleine slaapkamer bevond pakte Uisoo een onderbroek van Calvin Klein, een wit v-hals shirt en een lichtblauwe spijkerbroek met gaten. Snel kleedde hij zich om nadat hij zijn handdoek van zijn middel had getrokken. Er was misschien toch wel één goed ding aan undercover gaan. Hij kon zonder gezeur te krijgen naar de feestjes gaan die gehouden werden. Tuurlijk deed hij dan nog steeds zijn werk, maar een beetje plezier zo af en toe was welkom. Het was niet dat er elk weekend een feest was, eens in de paar maanden, was Uisoo achter gekomen. En die feestjes waren perfect om enig informatie te vergaren. Eenmaal aangekleed haalde hij snel een hand door zijn haar, waardoor het er een beetje rommelig uit zag, goed genoeg voor hem. Van zijn bed griste hij zijn leren jas, met daarin zijn auto- en huissleutels. Ook zijn auto had hij achter moeten laten. Niet dat hij een hele luxe auto reed, want eerlijk; de politie kreeg niet het beste salaris. Echter zag zijn auto er te nieuw en te duur uit voor deze buurt, dus had hij een 1985 Mercedes-Benz 230E met roestplekken, deuken en al. Een familie erfstuk, was de smoes erachter.
Het was niet moeilijk om te het pand te vinden waar het feest gehouden werd, ten eerste werd hij altijd op het verlaten industrie terrein gehouden en ten tweede was het daarna het simpelweg volgen van de mensen en de herrie. Uisoo parkeerde zijn auto op ruime afstand van het pakhuis en liep het laatste stuk. Het verbaasde hem hoe de feestjes van het kartel mensen aantrokken als honing bijen aantrok. Op honderd meter van het pakhuis stonden de hoeren al te wachten in de hoop een dronken dealer of junk aan de haak te kunnen slaan zodat ze hun eigen needs gerust konden stellen, en daarmee bedoelde hij niet de fysieke. Aangezien ze wisten dat Uisoo er een soort van bij hoorde als koerier zijnde, probeerde ze ook hem te ronselen. Tot zijn ergernis soms, gelukkig had hij vaak genoeg wel nog het vermogen om ze te negeren. Ook dit keer liep hij langs de schaars geklede vrouwen zonder ze een blik waardig te stellen, laat staan op ze in gaan.

ORPG| But I don't want comfort. I want poetry. I want danger. I want freedom. I want goodness. I want sin.

"But I don't want comfort. I want poetry. I want danger. I want freedom. I want goodness. I want sin."

Een orpg met Kay!

Waarschuwing; 18+

Reagan Athena Miller

 

Nieuw

Welkom! Wellicht komt het design en de template van deze website jullie bekend voor. Sommige gebruikers zullen deze misschien kennen van een andere website, waarop ook geschreven wordt in de vorm van roleplaying. Wij gebruiken dezelfde domeinhost, vandaar hetzelfde template. Vooraf willen wij graag zeggen dat het idee al langer speelde om een soort spin-off te maken van de eerder genoemde website. Nu is het idee door gebroken en deze website van de grond gekomen!

We hopen dan ook dat met deze nieuwe start, we ervoor kunnen zorgen dat ieder met een schone lei kan beginnen. Wegens onze mening dat de voorgaande Admin en Mods hun macht misbruikte, hebben wij een paar beslissingen genomen. Het Admin account zal alleen worden gebruikt in gevallen van nood. Hiermee zal niet worden geschreven, maar het account zal puur en alleen dienen voor de vervulling van de rol. De naam zegt genoeg, Admin zal dienen als administrator en toezicht houden.

De Admin blijft dan ook anoniem, omdat we geen spanningen met de andere website willen provoseren. Hopelijk begrijpen jullie dit.

Mochten er andere vragen, opmerkingen of suggesties zijn, dan vernemen we dat graag van jullie.

Veel schrijf plezier!