O] The irony of choking on a lifesaver
First Page | « | 1 ... 4 | 5 | 6 | 7
[ Go to bottom | Go to latest post | Subscribe to this topic | Latest posts first ]
Re: O] The irony of choking on a lifesaver
from Sanne on 10/03/2018 10:27 PMJemma
Schuddend met mijn hoofd kijk ik gespeeld teleurgesteld naar Jack. 'Oh but Jacky, princesses can't become pigs.' zeg ik dan, waarna er een grijns op mijn gezicht verschijnt en ik mijn tong plagend naar hem uitsteek. 'But I will help, with the bi-weekly thing. Since I will live here now too, I should pull my weight... Or at least clean my dirt.' zeg ik dan en trek mezelf op aan een stang, zodat ik mijn bunk gemakkelijk in kan schuiven. 'Easy peasy, thanks Zack!' zeg ik en trek mijn benen onder me in een kleermakerszit, waarbij ik naar Jack kijk. Grinnikend knik ik. 'Bunkies it is. You might as well pray I won't wet my bed...' zeg ik plagend en beweeg wat op en neer, wat resulteert in een zacht gebonk wat waarschijnlijk voor Jack goed te horen is als hij onder me ligt. 'Guess I won't be taking any fans home with me...' peins ik zacht, waarna ik opnieuw niet anders kan dan grijnzen. Deze hele ervaring is nu werkelijk al de beste van mijn leven. Jack en Zack verplaatsen zich naar de kleine woonkamer, wat mij de kans geeft mijn telefoon erbij te pakken. Ik herinner me dat ik de taak had gekregen om Adam te bellen vandaag, iets waar ik ontzettend tegen op kijk. Adam is een jaar ouder dan dat ik ben, maar heeft zijn hele studie nog thuis gewoond. Hij is altijd het oogappeltje geweest van mijn stiefmoeder, waarbij ze al haar negatieve haatgevoelens op mij richtte. Omdat mijn vader te bang was deze vrouw ook kwijt te raken, deed hij alles wat ze hem beveelde. Alles behalve mij uit huis zetten, voor ik een vast inkomen had. Dat was het enige wat ik hem te danken had, hoewel ik uiteindelijk alsnog veel te snel het huis uit was gezet. Het was schrapen geweest, elke maand weer, om de huur bij elkaar te krijgen. Uiteindelijk had ik mijn kunst op moeten geven en een slecht betaalde fotografie-baan aan moeten nemen bij Sears. Als het niet voor All Time Low was geweest, had ik nu mijn camera op Craigslist gezet en was ik gestopt, zo klaar dat ik ermee was.
Adam heb ik in geen maanden meer gesproken, ik weet via mijn vader dat hij is afgestudeerd en via Facebook dat hij in de band-scene zit. Ik voel dat de bus tot stilstand begint te komen, wat betekend dat de chauffeur een pauze wilt. Ik laat mezelf dan ook uit de bunk glijden, waarna ik naar de voorkamer loop en zie dat iedereen daar zit. Het is koud buiten, dus ik snap dat ze de bus verkiezen boven kou. 'I think I will call my steph-brother now...' zeg ik waarbij ik een gespeelde glimlach op mijn gezicht plak. Mijn blik blijft net een fractie van een seconde te lang bij Jack hangen, waarna ik de bus uit spurt. Opnieuw staan we op een grote parkeerplaats en ik been op een bankje af, waar ik ga zitten. Starend naar het schermpje in mijn handen, twijfel ik of ik het wel moet doen of niet.
they might have stolen the heart from inside you, but this does not define you
Reply
Re: O] The irony of choking on a lifesaver
from ValVelocity on 06/19/2019 07:12 PMTHE RETURN OF THE JACK ~
While he sits, having a cold one with the boys, he notices that jemma doesn't look at ease outside. something about her brother she possibly failed to mention to them. They'd collectively been happy that she offered, her brother sounded like he'd fit into the team plus they really needed an extra guy for behind the scenes stuff. Yet something doesn't feel right. He chugs down the remains of his beer and grabs two new ones as he heads out, immediately regretting that he didn't stop to get a jacket first, too lazy to go back in. "Hey—" he sits down next to her, offering her one of the cans he brought along. "—everything okay?".
Pulling his hood over his head he opens his own can, a sip taken. His eyes are focused on his hands, some glances thrown at her, side eyes, but not wanting her to feel like he's staring at her and not wanting to come across like he was pushy.
Re: O] The irony of choking on a lifesaver
from Sanne on 07/13/2019 04:43 PMJemma
Het is niet dat het tussen Adam en mij nooit goed is gegaan. We mochten elkaar eigenlijk altijd gewoon wel, er was nooit iets slechts of iets goeds tussen ons. We gingen met elkaar om op een neutrale manier. Nooit waren we echt de traditionele broer en zus, omdat we simpelweg die band niet hadden. Het was echter mijn stiefmoeder, zijn moeder, die mij het leven zuur maakte. Adam zag dat en deed daar vrijwel niets aan, tenminste niet wat zij kon zien. Op de momenten dat zij weg was, niet keek of simpelweg mij negeerde, was het anders. Hij liet me dan wat vriendelijkheid zien waarvan ik niet voor mogelijk had gehouden dat het bestond in hun DNA. Maar toch, toen ik het huis uit was gezet, was het anders geworden. Inmiddels hadden we eigenlijk geen contact meer. Het was hetzelfde met mijn vader, die nog steeds volledigonder de invloed stond van haar. Het deed pijn,ikw idle het niet toegeven maar nog steeds deed het pijn. Ik was mijn familie twee keer kwijt geraakt, de eerste keer toen mijn moeder overleed en de tweede keer toen ik werd afgesneden van wat ik eerst dacht dat mijn nieuwe familie was.
Met mijn ellebogen leunend op mijn bovenbenen, zit ik al een tijdje op het bankje. Het is er nog niet van gekomen om daadwerkelijk te bellen, hoewel ik al die tijd mijn telefoon nog in mijn hand heb. Telkens wanneer het schermpje op zwart dreigt te gaan, raak ik het scherm verderlicht aan, zodat ik elke keer weer geconfronteerd wordt met de naam die groot in beeld staat. Adam. Het kippenvel staat op mijn blote onderarmen, maar ik voel het amper. 'Hi.' reageer ik en tegelijkertijd druk ik het vergrendelknopje op mijn telefoon in als Jack naast me komt zitten. Er zijn wel duizend dingen die ik wil zeggen. Ik wil zeggen dat ik het koud heb, ik wil vertellen over Adam, ik wil hem vragen wat hij komt doen, ik wil hem bedanken en nog veel meer. In plaats daarvan kijk ik met een kleine, ietwat sombere glimlach naar hem op. 'Sure, why wouldn't it be?' vraag ik en pak het blikje van hem aan. Even kijk ik ernaar, waarna ik het naast me neerzet op het bankje. Misschien later. Alcohol gaat de situatie nu niet veel beter maken. 'How are you?' vraag ik luchtig, in een poging de aandacht weg te drijven van mij. 'Excited for the show tonight?' vraag ik, een beetje opgelucht nu ik een beter gespreksonderwerp heb gevonden dan onze geestelijke gesteldheid. 'You must be glad you have another opportunity to broaden your bra collection. Let me know if you catch a 32B, I could take it off your hands.' zeg ik en zowaar schiet er een oprecht glimlachje over mijn gezicht bij de gedachte aan Jack die alle bh's zorgvuldig doorneemt om te zien of er een 32B bij zit.
they might have stolen the heart from inside you, but this does not define you