ORPG] Tous pour un, un pour tous.
First Page | « | 1 ... 61 | 62 | 63 | 64
[ Go to bottom | Go to latest post | Subscribe to this topic | Latest posts first ]
Re: ORPG] Tous pour un, un pour tous.
from CupCake on 03/03/2019 05:02 PMXavier:
De eerste keren dat ik haar wonden schoonmaakte, merkte ik dat ze hard in mijn hand kneep. Hoe langer ik bezig was, hoe meer dat afnam. Dat was ook het moment geweest dat ik mijn hand terugtrok en zo wat preciezer kon werken met twee handen en daarna een verband aan te leggen. Daarna leek ze zich al snel zo goed te voelen dat het mijn beurt was om in de rol van patiënt te kruipen. Ik had me tegen de bar aangezet, mijn been gestrekt voor haar en mijn rug tegen de bar. Het was geen fles pure alcohol geweest, maar drank waar alcohol in zat. Zolang het maar alcohol bevatte, zou het goed zijn voor de wond. Echter pikte ik de fles eerst van haar terwijl ze mijn broek verder scheurde en zette de flessenhals aan mijn lippen om gulzig een paar grote slokken te nemen. Ik wilde mezelf niet laten kennen en ik wist dat het de pijn wat zou verdoven. Ik wist best dat ik de waarheid een beetje verdraaid had, zodat Camille zich niet zo druk zou maken. Met adequate verzorging en eventueel het blijven afknellen, zou de rit naar Parijs goed moeten komen. Eenmaal daar zou ik het been wat rust kunnen geven. Rust die ook Camille zou moeten pakken. Ik moest niet vergeten om daarvoor te pleiten bij Anne. Advies geven, mij best. Maar haar de hele dag volgen? Ik wist niet of dat zo'n goed idee was zolang de wond nog redelijk vers was. Ik zette de fles weer bij Camille neer en schonk haar een knipoog. 'It's okay', zei ik tegen haar. 'Just do it', moedigde ik haar aan terwijl ik merkte dat de wond weer licht begon te bloeden toen ze de riem losmaakte.
Reply
Re: ORPG] Tous pour un, un pour tous.
from PoppyRedx on 03/03/2019 08:58 PMCamille
Ik had even opgekeken toen Xavier de fles alcohol van me wegpakte, maar al snel begreep ik waarom. Natuurlijk. Waarom had ik daar zelf niet aan gedacht? Misschien dat het bij mij ook had kunnen helpen. Echter waren mijn wonden al verbonden en deed het nu nagenoeg geen pijn meer. Ik nam de fles terug en zette de fles ook kort aan mijn lippen. Niet zozeer om te pijn te verdoven, maar eerder de rondzwevende gedachten in mijn hoofd. Ik knikte toen hij me aanmoedigde het maar gewoon te doen waardoor mijn blik weer naar de wond gleed. Al snel zag ik dat het wel degelijk erger was dan hij had doen overkomen. Normaal gesproken zou ik hem daarop aangesproken hebben of hem een afkeurende blik hebben gegeven, maar ik was ook niet bepaald forthcoming geweest over mijn wonden dus ik had geen recht hem daarop aan te spreken. Voorzichtig maakte ik eerst de huid rondom de huid schoon voor ik een heel klein beetje alcohol in de wond zelf schonk om het daarna zo zachtjes en teder als ik kon schoon te maken. Het laatste wat ik wilde was hem nog meer pijn doen. Ik bleef de wond schoon spoelen tot ik het idee had dat het echt helemaal schoon was voor ik even naar hem opkeek. 'I think it will be better stitched.' zei ik tegen hem, voor ik de taverne-eigenaar aansprak en vroeg of hij mijn koffer kon pakken boven. Daar zat altijd naald en garen in. Eindelijk een deel van mijn opvoeding die me enigszins nuttig liet voelen. Toen mijn spullen gebracht werden, had ik al snel een dunne naald gevonden en een fijn, maar stevig garen. De naald ontsmette ik meerdere keren in het vuur van een kaars en met alcohol voor ik de draad lichtjes nat maakte met de alcohol en deze door het oog stak. 'I'm sorry.' zei ik alvast om hem te waarschuwen voor eventuele pijn toen ik begon met het hechten van de wond. Het was gelukkig niet heel erg lastig omdat het een nette, open wond was, maar dat nam niet weg dat ik af en toe bijna verkeerd prikte. Iedere twee steken liet ik wat meer ruimte over zodat de wond ook een beetje kon luchten en eventuele bacteriën er ook uitgespoeld zouden kunnen worden. Het licht in de taverne, en al helemaal niet achter de bar, was niet al te best waardoor het me wel wat bemoeilijkt werd, maar al snel had ik de hele wond gehecht en kon ik er verband omheen doen. 'That should feel better.' zei ik tegen hem met een zwakke glimlach.
Re: ORPG] Tous pour un, un pour tous.
from CupCake on 03/04/2019 08:14 PMXavier:
Ik glimlachte toen Camille de fles ook aan haar lippen zette. Stom van me, natuurlijk had het haar ook kunnen helpen. Waarom had ik er toen niet aan gedacht? Ik zuchtte even en schudde licht mijn hoofd. Lekker bezig, Xavier. Nog voordat ik het door had, was de fles alweer neergezet en was ze aan het werk gegaan. Hierdoor kwam het geprik en de pijn van de wond toch wat onverwacht waardoor ik een kreun niet in kon houden. 'Sorry', mompelde ik. Nu met je kop erbij blijven... Ik richtte mijn blik op haar handen en volgde wat haar vingers deden. Ze was er behendig in. Haar voorstel was om de wond te hechten. Ergens verbaasde ik mezelf er niet over dat het beter voor de wond zou zijn, maar ik was te koppig geweest om mezelf aan het idee te laten wennen of om er zelf mee op de proppen te komen. Was het toch een gevalletje van je eigen eer hooghouden? Je overgeven aan de goede zorgen van een vrouw? 'Please do what you think is best. I'll be fine.', verzekerde ik haar toen ze haar verontschuldigingen aanbood voor ze zou starten met het hechten. Ik wilde haar niet in de weg zitten. Ze deed zo haar best, ze was zelf ook al gewond en ik? Ik was veel te koppig geweest. Hoe had ik het überhaupt kunnen bedenken dat ik deze wond voor haar wel had kunnen verbergen? Vroeg of laat zou ze er toch achter gekomen zijn. Het hechten zelf was geen pretje geweest, je kon je bijna inbeelden dat je het varken aan het spit was bij de slager of de huid van een koe of hert bij de leerlooier die genaaid werd. 'It looks great.', zei ik tegen haar toen ze klaar was. Ik zou niet bij haar kunsten in de buurt kunnen komen als ik hetzelfde zou hebben geprobeerd. Niet bij mezelf, niet bij een ander. 'It feels better and it looks like the wound has stopped bleeding.', zei ik met een glimlach en boog me naar haar toe om haar een kus op de wang te geven. De huid rondom de wond stond strak en dat zou voorlopig nog wel zo blijven, maar het zat in elk geval bij elkaar en had een kans om te helen.
Re: ORPG] Tous pour un, un pour tous.
from PoppyRedx on 03/04/2019 09:27 PMCamille
Ik had kort opgekeken toen ik de kreun uit Xavier's mond hoorde komen, maar had me daarna weer snel op mijn taak gericht. Hoe sneller het klaar zou zijn, hoe sneller ik hem geen pijn meer hoefde te doen. Ik glimlachte zwak op zijn opmerking over hoe het eruit zag. De glimlach werd alleen maar breder toen hij mijn wang kuste. 'I will take a look at it twice a day until we are in Paris. Then you should really let a physician look at it.' zei ik tegen hem waarna ik hem met een serieuze blik op mijn gezicht aankeek. 'And you really should tell me if it hurts or itches or anything you notice, okay? If this gets infected... It could do serious damage.' gaf ik hem daarna de opdracht. Ik kende hem goed genoeg om te weten dat hij zich altijd groot probeerde te houden, maar als dit fout zou gaan, zou dat hele grote gevolgen kunnen hebben. Vooral voor iemand in zijn positie was het niet behulpzaam als hij, in het ergste geval, zijn been kwijt zou raken. Ik kwam, enigszins onhandig, overeind om mijn handen schoon te maken waarna ik om me heen keek. Een aantal mensen waren al bezig om stoelen en tafels recht te zitten en de viezigheid op te vegen. Normaal gesproken zou ik ze hebben geholpen, maar het leek me nu beter van niet. Ik was nu niet in staat om tafels op te tillen en sowieso stond mijn hoofd er niet echt naar. Xavier had dan wel de man uit de taverne getild, maar dat nam nog niet weg dat mijn gedachten naar hem afgleden. In mijn hoofd kon ik nog altijd geen connecties maken tussen alles wat we hadden meegemaakt. Had de man ons al de hele reis gevolgd? Waarom had hij niet eerder ingegrepen? Er waren genoeg onbewaakte momenten geweest waarop hij ons veel makkelijker aan had kunnen vallen. Ik zuchtte licht en pakte de fles drank van de grond waarna ik nog een grote slok nam.
Re: ORPG] Tous pour un, un pour tous.
from CupCake on 04/14/2019 01:25 PMXavier:
Ik keek naar haar en glimlachte toen de pijn uit haar gezichtsuitdrukking leek te gaan door haar glimlach. Als een schooljongen knikte ik braaf toen ze zei dat ze er tweemaal daags naar zou kijken tot we in Parijs aan zouden komen. Eenmaal daar zou ik er een arts naar moeten laten kijken. Dat zou wel het meest verstandige zijn. Vragend kantelde ik mijn hoofd toen haar blik weer serieus werd. 'You're right and I will let you know when something's changed', zei ik tegen haar. Al vreesde ik dat ik waarschijnlijk in eerste instantie zou proberen door te bijten tot we Parijs bereikt hadden. Tenzij het niet anders ging of het écht de verkeerde kant op zou gaan. 'You should do that too... we have to keep an eye out for eachother and please visit a physician back in Paris. I don't want to loose you or being longer in pain then necessary.', zei ik tegen haar. Ik had er al moeite mee om dit te accepteren. Dat ze gewond was geraakt terwijl ik ergens anders druk bezig was. Niet dat ik echt anders had kunnen doen, maar toch... Ze was zo goed als mijn verloofde en ik zou alles voor haar doen om haar leed te besparen. 'Shall I get us something to drink? You should take some rest now.', stelde ik aan haar voor. Hoe meer we onszelf nu de rust gunden, hoe beter we ons zouden voelen op korte termijn en hopelijk Parijs konden bereiken om verder te herstellen en te achterhalen waarom Queen Anne Camille op korte termijn voor nodig had.