Search for posts by Conscious
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 ... 38 | » | Last
Search found 373 matches:
Re: SHORPG | True love can't die.
from Conscious on 07/05/2019 05:18 PMGenevieve zag Luke in sommige opzichten als een vaderfiguur. Hij had haar opgevangen toen ze een ondersteuningspersoon het hardst nodig had en hij was er altijd wanneer het mis met haar ging. Het was net alsof hij er gewoon op wachtte dat zij het weer zou verpesten, zodat hij haar op haar fouten kon wijzen en haar soms zelfs kon straffen. Hij zorgde er uiteindelijk altijd voor dat het weer goed met haar kwam, maar niet nadat ze haar problemen had moeten aanpakken. Het had de shadowhunters waarschijnlijk veel moeite gekost om hem uit het instituut te krijgen, omdat hij hen niet zou vertrouwen met de jonge, bruinharige weerwolf. Het liefst volgde hij haar acties dag en nacht, zodat hij er zeker van was dat het niet fout ging. Toch hield hij van haar, dat wist Genevieve ook wel, en ze waardeerde zijn liefde ook wel, maar in haar ogen was ze een jonge zelfstandige vrouw die ook haar eigen keuzes moest maken en die niet altijd een waakhond wilde hebben – letterlijk.
Ondertussen was het al wat later in de avond en Genevieve had net haar televisie uitgezet, omdat het haar begon te vervelen. Op dit moment was ze nog de enige in de ziekenboeg omdat de twee shadowhunters de gordijnen hadden afgeschermd, dus er was niet eens meer iemand om mee te praten, als ze dat al deden omdat ze het raar vonden dat er een downworlder lag in de ziekenboeg van het instituut. Ze had haar armen over elkaar gevouwen en probeerde haar voet een beetje op te trekken, iets wat voor pijnscheuten door haar hele lichaam zorgde. Wel, dat was dus geen goed idee geweest. Ze moest haar best doen om niet met haar ogen te rollen en wilde zich net een beetje op haar zij gaan rollen, toen ze Alec de ziekenboeg binnen zag komen lopen. Automatisch ging ze wat rechterop zitten en werden haar ogen wijder, omdat ze hem het idee wilde geven dat het echt al beter met haar ging en dat ze bijna weer een gezonde weerwolf was. ''Hi, Alec.'' Zei ze direct met een voorzichtige glimlach rondom haar mondhoeken. ''It's okay. I'm just really into this helping thing, I guess.'' Haar schouders haalde ze even op. Natuurlijk maakte ze zich zorgen om mundanes, vooral omdat nog niet heel lang geleden, zij dat nog was. Een niets wetende mundane, een simpele rebelse tiener die dacht dat alles in de verdere toekomst wel goed zou komen. Als vijftienjarig meisje had zij echt nooit verwacht dat zij hier nu zou liggen. ''I'm feeling okay, thanks for asking. My muscles still feel sore, but it's getting better.'' Beantwoordde ze zijn vraag. Ze zei maar niet dat haar gezicht nog steeds betrok van de pijn als ze haar been iets te snel omdraaide of als ze deze optrok, omdat ze niet wilde dat hij dacht dat ze zwak was, of wat dan ook. Zwakte was namelijk niet iets wat zij toonde. Dat had ze nooit gedaan en zou ze ook nooit doen.
Elk moment dat hij met Jennifer deelde, leek wel een magisch moment. Ze waren zo vol lust, vol hartstocht, iets wat hij echt had gemist in zijn relatie met Clary. Met Jennifer leek alles zoveel normaler als met Clary. Hoewel Jennifer geen makkelijk persoon was, vond hij het makkelijker om in haar buurt te zijn. Clary had zoveel dingen die haar haar hele leven zouden achtervolgen, zoals de dood van haar moeder, Valentine die haar vader was en die haar wilde 'hebben' als zijn dochter, haar speciale gave die ervoor zorgde dat ze de shadowhunter was die ze nu was. Ze hadden zoveel doorstaan en daarom was het lastig voor Jace om ook zomaar afscheid van haar te moeten nemen, maar ze waren een tijdje geleden al uit elkaar gegaan. Het leek nu gewoon lastiger omdat er een andere jongedame in zijn leven was, iets wat Clary maar niet leek te kunnen accepteren.
''Speaking of the devil.'' Mompelde hij toen hij de hakjes van haar laarsjes hoorde. Felrode haren verschenen in de deuropening. ''Is it true, Jace?'' mompelde ze. ''What is?'' probeerde hij zichzelf van de domme te houden. Hij kwam loom overeind en keek haar eventjes aan. ''Don't act as if you don't know what I'm talking about.'' Snauwde ze meteen. ''I saw you two in the shower today. Hell, I even heard you two. You weren't exactly being quiet.'' Riep ze uit. Haar armen gooide ze in de lucht als teken van onmacht. ''Is this really it, Jace? Are we really over? Are you really choosing that crazy Iron Sister over me?'' Jace knipperde een paar keer met zijn ogen en hij keek haar ongelovig aan. ''You were wátching us? You're disgusting, Clary. You're like a crazy stalker.'' – ''Why are you ignoring everything else I'm saying?'' mompelde Clary. ''Okay, fine. We're over and we have been for a while now. This, us, is done.'' Maakte hij haar voor de laatste keer duidelijk, toch wel op een ietwat harde manier. Hij wilde nog sorry zeggen, maar ze rolde al met haar ogen en stormde de kamer uit. Hij kreeg niet eens meer de kans om nog maar iets te zeggen.
Jace liep naar zijn bed toe en liet zuchtend zijn lichaam hierop zakken. Hij ondersteunde zijn hoofd met zijn handen en ademde diep in en uit. Hij wist niet hoe, maar hij wist het altijd wel weer te verpesten. Het laatste wat hij wilde was dat Clary en hij elkaar zouden haten in het instituut, maar toch had hij het voor elkaar gekregen. Waarom had hij het haar niet gewoon op een normale manier duidelijk kunnen maken? De stem van Jennifer doorbrak zijn gedachten. Hij keek op en haalde kort zijn schouders op. ''I guess I'm okay.'' Mompelde hij. Hij was niet iemand die veel over zijn gevoelens sprak, puur omdat hij anderen niet met zijn problemen op wilde zadelen. ''It seems as if my only talent is screwing things up and that sucks.'' Gaf hij uiteindelijk maar eerlijk toe.
i'm a good girl with a lot of bad habits
ReplyRe: ORPG| Traveling is like flirting with life.
from Conscious on 07/05/2019 05:15 PMDe jongedame had de volle hoop dat hij haar niet af zou wijzen, want dat zou haar zelfvertrouwen toch wel ietwat omlaag halen. Ze was immers nog nooit afgewezen, maar Scott was ietwat voorzichtig naar haar toe geweest. Hij had haar duidelijk willen maken dat ze echt te dronken was om dit soort dingen te doen, maar zij vond van niet. Wat was er nu mis met wat plezier maken en genieten van de avond? Dit deed ze zo vaak, dus wat was het probleem? Gelukkig voor haar en haar lust drukte de knappe man in wiens armen ze lag zijn lippen terug en al gauw kusten ze elkaar vol passie. Hun lichamen werden dichter tegen elkaar gedrukt door zijn bewegingen en Idelle kon het niet laten om te genieten van deze toch wel verhitte zoenpartij. Het zorgde ervoor dat ze meer wilde, véél meer van een jongen die ze eigenlijk altijd als een vriend had beschouwd. Zijn lippen verlieten de hare voor een seconde en nu gleden ze naar haar hals. Een genietend geluid verliet haar mond. Het was een zwakke plek voor haar, puur omdat ze zo genoot van de lust. ''That's good.'' zei ze zacht toen ze hem hoorde. ''Because I want you. And I know you want me.'' Fluisterde ze toen ze haar lippen naar zijn oor had gebracht. Kort beet ze in zijn oorlel, totdat zijn handen naar haar borsten gleden voor enkele secondes. Algauw hadden hun lippen elkaar alweer gevonden en ze kuste hem even voordat ze hem achterover drukte op het bed en met beide benen aan één kant van zijn heupen ging zitten. ''Don't tell me you don't want this, Scott, because I know you do. We both do.'' Zei ze uitdagend. Terwijl ze haar ene hand op zijn borstkas plaatste, plaatste ze haar andere hand in zijn nek en boog ze voorover, waarna haar lippen de zijne weer opzochten. Uit automatisme opende ze haar mond en vroeg ze hem om toestemming.
De bubbels voegden toch nog wat extra's toe aan het moment. Een jacuzzi was absoluut geen minne plek om seks te hebben, dat kon Manuel iedereen zo nageven. Het zat prima en je werd omringd door warmte, waardoor het moment alleen nog maar sexyer en lustiger werd. Hem hoorde je niet klagen. Hij wilde bijna een pruillip trekken toen Nadia stopte met hem te kussen. ''Oh gosh, I miss those pretty lips already.'' Grijnsde hij toen hij zelf ook een flink aantal slokken van zijn glas champagne nam – niet dat hij daar niet al genoeg van had. Het was niet zo alsof er nog niet genoeg alcohol rijkelijk door zijn bloed vloeide, maar alcohol maakte de hele ervaring toch wel anders. Hij drukte een paar kusjes in haar hals wanneer hij zijn ene hand kort over haar borsten liet glijden, om hier vervolgens in te knijpen. Hij kon intens veel genieten van haar lichaam, want hij had zeker niets te klagen, wat betreft alles sowieso. Ze had prachtige rondingen en ze had ook nog eens een prachtig innerlijk. Manuel was soms wel een beetje jaloers wat betrof dat, want hij wist dat er genoeg mannen waren die haar wilden en zelfs vrouwen die stonden te springen om haar aandacht, maar uiteindelijk lieten ze elkaar – en vooral hij haar – wel merken dat ze van elkaar waren. Manuel was nu eenmaal erg dominant en hield ervan om anderen te laten zien dat het zijn lieftallige vriendin was. ''Oh princess, you know exactly what you're doing to me.'' Merkte hij lachend op. Hoe kon hij niet opgewonden raken met zo'n pracht vrouw naast en op hem? Hij pakte haar billen beet toen ze deze bewoog en kneep hier hard in, waarna hij er eenmaal hard op sloeg. ''Jeez, you naughty girl. You know exactly how to get me crazy, don't you?''
i'm a good girl with a lot of bad habits
Re: ORPG | A man's love for a woman is not defined by his availability in bed, but by every ingredient he adds to improve the relationship.
from Conscious on 02/22/2019 03:55 PMDe bevalling was een heftig moment in het leven van een vrouw, maar net zo goed voor een man. Het was een periode vol angst of het kindje wel gezond én levend ter wereld zou komen. Ook was het moeilijk om je vrouw te supporten op de beste manier mogelijk. Het was een stressvol moment en er waren zeker genoeg beledigingen zijn kant opgeslingerd toen het eventjes erg moeilijk werd, maar dat was allemaal vergeten en vergeven toen het gehuil van de baby te horen was en hij enkele minuten later zijn prachtige dochtertje in armen had mogen nemen. Dat was het moment dat hij had besloten dat ze het meest prachtige mens op deze aardbol was – samen met zijn vrouw, maar een kindje was toch anders. Matthew hield zielsveel van de twee dames die zijn leven stukken leuker maakten. Hij wist ook dat Faith diegene was die de relatie tussen de twee staande hield. Een tweede kindje leek hem ontzettend leuk, maar hij wist niet zeker of ze zich wel in een goede plaats bevonden om te proberen of ze er nog een kindje bij konden krijgen. Dat Faith zo snel opgroeide vond hij al vervelend. Voor zijn gevoel miste hij zelfs veel belangrijke dingen en stappen in haar leven omdat hij zelf ook veel werkte, al was dat niet minder dan normaal. Het liefst was hij vierentwintig uur per dag samen met zijn dochtertje, maar helaas ging dit niet zomaar. Ze moesten toch een inkomstenbron hebben, aangezien Ellaria ook maar parttime werkte en dus niet fulltime, zoals hij dit wel deed. Matthew vond niet dat ze meer moest gaan werken en vond het prima zoals het nu ging, maar soms dacht hij ook dat meer afstand en afleiding haar wel goed zou doen. Echter kaartte hij dit niet meer aan, want het was al een heel gevoelig punt in de relatie.
''Oh, alsjeblieft, houd op.'' Kreunde hij toen hij haar woorden hoorde. Niet omdat hij boos op haar was, maar omdat hij zich gewoon niet wilde realiseren dat ze zo alweer naar de kleuterschool zou gaan. ''Kan ze niet voor eeuwig klein en schattig blijven?'' Een lach brak door op zijn gezicht toen hij naar Faith keek, die een beetje beteuterd naar haar brood keek. ''Oké, prima, dan vindt ze het vast leuk om daarnaartoe te gaan.'' Knikte hij. Stiekem was hij ook best wel bezorgd om zijn kleine prinsesje. Hij had liever niet dat kleine kinderen haar van de toestellen zouden duwen en ze ineens een bult op haar hoofdje zou hebben, of zo. Matthew wist ook wel dat hij haar niet van alles kon beschermen en dat ze ook dingen zou moeten leren en mee zou moeten maken, maar ze was gewoon nog zó klein en zó onschuldig.. Hij kon het haast niet over zijn hart verkrijgen. ''Ik weet het.'' Mompelde hij, waarna hij even zweeg en in een snel tempo zijn eten opat. Werk bleef een gevoelig onderwerp hier en hij wilde niet voor een ruzie zorgen waar Faith bij was, omdat hij het ergens niet mee eens was. ''Faith is gisteravond al in bad geweest, toch? Deze dondersteen moet je niet te vaak wassen, hoe leuk ze het ook vindt. Ze kan vanavond wel weer in bed, nadat we terug zijn van de speeltuin.'' Hij keek toe hoe Faith zijn hand beet pakte en wat met zijn vingers begon te spelen. ''Je kan zelf wel even douchen. Ik zal na jou wel douchen.''
i'm a good girl with a lot of bad habits
Re: SHORPG | True love can't die.
from Conscious on 02/20/2019 07:09 PMDe jongedame had ontzettend erg de neiging om gewoon een zeurderig stemmetje te gaan opzetten, om Luke duidelijk te maken dat ze prima mee kon helpen met de rest, maar de man leek er niets om te geven en keek haar waarschuwend aan. ''I just can't leave you alone, can I? Everywhere you go, you seem to cause trouble. You should go back with me to the Jade wolf, if you're so sure you don't need rest.'' Zei hij. Genevieve trok haar neus op en keek hem geïrriteerd aan. ''You know some of the other wolfs hate me for not thinking the clave will actually help us downworlders.'' Mompelde ze. Toen Alec hun richting op kwam lopen, was ze opgelucht omdat ze dacht dat hij haar zou gaan helpen, maar zijn woorden verstrekten Luke's punt alleen maar. ''Oh, come on.'' Gromde ze, terwijl ze haar been een stukje optrok zodat ze de pijn niet zo goed zou voelen. ''I hate this.'' Als er iets was waar ze niet tegen kon, was het wel dat deze verwonding haar hele leven leek te beperken. Een zuster kwam op haar afgelopen en keek haar streng aan. ''I can't believe you ran away. Again! You're one hell of a stubborn werewolf. Genevieve, isn't it?'' De zuster pakte haar arm beet en wist haar te ondersteunen. Genevieve knikte met een pijnlijk gezicht, maar verroerde nog geen vin. ''Come on, we need to get you back to your bed. I know it's terrible to not being able to do something when the institute is being attacked, but we all have no power over this. For example, Izzy would help if she thought it was going to make the situation any better, but it won't.'' De zuster trok haar zachtjes mee en Genevieve kon niet anders dan met de vrouwelijke shadowhunter meehuppelen, puur voor haar eigen bestwil. Luke zei nog iets tegen Alec, maar dit kon ze niet weerstaan, hoe graag ze ook wilde weten wat het was. Ze boog haar hoofd een beetje en zag in de verte de ziekenboeg alweer opdoemen. Dit was het langste dat ze in bed had gelegen, dat was een ding wat zeker was. Toen ze nog naar school ging, sliep ze het liefst alle dagen uit, maar helaas was dit niet altijd mogelijk. Toen ze nog naar school ging.. Het leek bijna onvoorstelbaar en toch was er een tijd geweest dat zij dit wel ging. Genevieve was geen slechte leerling geweest, maar ook geen goede. Gewoon een beetje een standaard tienermeisje – met een grote mond, dat wel, daar had ze regelmatig opmerkingen over gehad van zowel haar ouders als andere volwassenen en leraren. Ze had wel een vriendinnengroepje gehad, maar ze sprak nooit meer met hen. Dat had het weerwolf zijn allemaal veranderd. Voor hen was het net alsof ze ineens was verdwenen, maar eigenlijk hield ze zich gedeisd. Genevieve stuurde ook niet meer, puur omdat ze wist dat er toch niets van terecht zou komen. Ze zou als weerwolf zijnde niet nachtdiensten kunnen dragen en dus geen verpleegster kunnen zijn, zoals ze dit altijd had gewild. Bovendien was ze daar ook te egoïstisch voor, want ze rookte al een flink aantal jaar, ondanks dat het een slechte gewoonte was.
''Please, stay in your bed. Luke will come back for you later.'' Deelde de zuster met haar mee voordat Genevieve haar lichaam zuchtend het bed op had getild en chagrijnig voor zich uit keek. Ze snapte ook wel dat er geen enkele mogelijkheid was geweest dat zij het instituut uit was gekomen, maar dat betekende niet dat het gewoon klote voelde om niet te kunnen helpen, terwijl iedereen beneden mee aan het denken was. Zij lag hier verdorie maar een beetje niks te doen en daar was ze niet voor gemaakt.
De hellhounds waren vreselijk enge beesten. Ze waren veel groter en hierbij ook veel angstaanjagender als een mundane hond. Hoewel Jace daar niet veel van had gezien doordat hij zich niet altijd onder de mensen bevond, had hij wel verhalen over ze gehoord en ze op filmpjes en foto's gezien – en ze leken niets op deze demonen die nu voor hen stonden, klaar om hun in stukken te scheuren. Toen ze nog kennis bijkregen over demonen, was hen verteld dat de kaken van de hellhounds hun gevaarlijkste wapen waren: ze hadden een bek zo wijd als die van een haai en ze konden gemakkelijk zowel shadowhunters als downworlders in stukken scheuren. Ze konden ontzettend hard huilen, wat voor pijnlijke trommelvliezen en rillingen over je hele huid kon zorgen. Jace kon dus niet zeggen dat hij een fan was van de beesten, vooral niet nu ze de intentie hadden om het instituut en hierbij al helemaal de kleine Max aan te vallen.
Een gevoel van trots overspoelde zijn lichaam toen hij zag hoe de hellhound in stof oploste, omdat Max Jace de kans had gegeven hem neer te steken door hem blind te maken. Hoewel Max ontzettend koppig kon zijn, kon hij ook zeker wel luisteren, vooral in dit soort situaties. Het was duidelijk dat hij snel kon handelen in noodsituaties en had hierbij zichzelf wel degelijk bewezen. Helaas waren ze er nog niet, want er leken steeds meer hellhounds op hen af te komen. Jace begon zich af te vragen wie in hemelsnaam deze beesten had gestuurd, totdat Jennifer het aan hem uitlegde. Kort richtte hij zijn ogen op haar en onbewust beet hij best hard op zijn lip. ''That son of a bitch.'' Mompelde hij, zodat Max het niet kon horen. Dit was niet de eerste keer dat Valentine achter hem aan kwam, maar hij kon niet geloven dat hij nu Max ook naar beneden wilde halen. Hij wilde natuurlijk eerst de makkelijkste uitschakelen, zodat hij door kon naar de volgende en iedereen steeds zwakker werd. ''Too bad he won't succeed. We need to find out which iron sister is helping him.'' Zei hij nog, voordat hij zijn zwaard weer voor zich uit stak en zijn blik vestigde op één van de hellhounds, die gevaarlijk dichterbij kwam. Het beest haalde naar hem uit met zijn klauwen, maar Jace wist de poot te ontwijken en zijn voet in de buik van het beest te duwen. Deze wankelde even achteruit, wat hem de kans gaf om zijn serafijnen zwaard in zijn zij te steken. Het beest keek hem nog even ongelovig aan, voordat het in stof oplostte en een donkere afdruk achterliet op de grond van de binnentuin.
''Jenn.'' Schreeuwde Jace toen één van de hellhounds op haar terecht kwam, maar Max handelde snel en wist het beest neer te steken, waarna ook deze verdween. Jace haalde opgelucht adem, maar zag dat er toen nog méér hellhounds tevoorschijn kwamen. Het kon haast niet dat dit alleen het werk was van Valentine en een iron sister. Hadden zij echt zo veel macht over de demons? Zijn ogen gleden naar Jennifer toen één van de hellhounds haar shirt van haar lijf afrukte. Het eerste wat hem opviel was hoe goed ze eruit zag, maar toen zag hij pas de vele littekens die haar huid sierden. Wat had dit meisje allemaal doorstaan? Er waren er zoveel, maar eentje viel op dit moment op: een bijtafdruk van een hellhound. Was ze eerder met deze honden in een gevecht geraakt? Er gingen zoveel vragen door zijn hoofd, maar Jace wist dat dit niet het moment was om vragen te gaan stellen.
De hellhounds verdwenen bij de plotselinge verandering van het weer, waardoor de blonde jongeman op adem kon komen. Een trotse glimlach trok zijn mondhoeken op als hij dacht aan hoe dapper Max was geweest. ''You weren't so bad yourself, Nightblood.'' Knipoogde hij ook naar haar voordat hij het instituut binnenliep. Pas toen ze een opmerking maakte over bloed, keek hij naar zijn lichaam, om te constateren dat hij een flinke wond op had gelopen. ''It's nothing.'' Zei hij schouderophalend, alsof de wond niets was, maar hij werd al door haar meegetrokken. Toen ze het van hem vroeg, trok hij direct zijn shirt uit, wat maar al te erg aan zijn huid was blijven plakken. Het had hem het hele gevecht geïrriteerd. ''That's what we do. Us shadowhunters protect each other.'' Merkte Jace op, waarna hij vliegensvlug langs zijn lippen likte. Zijn ogen werden een stukje groter bij het horen van haar woorden en hoe ze vervolgens de badkamer inliep. De neiging om achter haar aan te lopen was zo groot, maar hij betwijfelde of het slim was. Toch liep hij achter haar aan en sloot hij de badkamerdeur achter zich. Al gauw verdwenen ook al zijn kleren op de grond en stapte hij de douche in. ''Do you mind if I join you?'' merkte hij grinnikend op, ondanks dat hij al onder de douche stond. De warme stralen zorgden voor een gelukkig gevoel door zijn lichaam, hier was hij echt aan toe.
i'm a good girl with a lot of bad habits
Re: ORPG | When I am silent, I have thunder hidden inside.
from Conscious on 02/20/2019 02:33 PMIets in haar vroeg zich af hoe lang het zou duren voordat er een schreeuwende en woedende Klaus voor haar zou staan. Hij zou het niet toelaten dat zij, hoe gek hij dan ook op haar was, zijn stad, waar hij zogenaamd de leider van was, kapot zou maken en naar haar eigen wil zou laten zetten. Marcel had al grote moeite met de blondine hier rond te laten lopen en misschien was zijn wantrouwen ook wel terecht. Ach wie hield ze voor de gek, het was sowieso terecht. Amaia was niet van plan om hier wat koffie te gaan drinken en door te gaan naar de volgende stad. Als er iets was waar zij van genoot, was het ophef en oproer wel. Hoe kon ze dat beter doen dan wanneer ze in contact was met de familie Mikaelson? Het was niet zo alsof de band met die familie zo goed was. Hoewel ze van Klaus hield, dat was wel zo nadat ze al die jaren comfort bij elkaar hadden gezorgd en elkaar hadden laten zien hoe geweldig lust en temperament samen was, kon ze het met de rest van de familie echt niet vinden. Sterker nog, ze kon ze niet uitstaan, behalve Elijah, die haar al sinds het begin had behandeld als een soort dochter. Hoewel hij haar keuzes niet accepteerde en ze niet goed vond, stond hij nog steeds wel achter haar. Iets waar hij het totaal niet mee eens was, was haar ripper levenswijze. Hij had haar liever samen met Klaus gezien, om ervoor te zorgen dat die een keer ging beseffen wat liefde was en ze hem zogenaamd een beter mens kon maken, maar Amaia wist dat zij niet die persoon was. Klaus en zij hielden van elkaar, maar zij zou hem nooit een beter persoon kunnen maken. Haar mening reikte tot ver bij de man, maar vast niet zó ver, ondanks dat ze al verliefd op elkaar waren geworden toen zij nog een mens was en hij een beginnende vampier.
Mensenbloed was het lekkerst wanneer de angst erin te proeven was. Het was niet erg lastig om een mens bang te krijgen wanneer je met vampiertanden ineens voor hen ging staan, klaar om in hun nek te bijten. Stuk voor stuk waren deze mensen doodsbang; het was te proeven in hun bloed. De blondine liet weer een lijk los, wat geruisloos op de grond viel, om er volgens in een rare hoek te blijven liggen. Er zouden hier geen mensen meer zijn die deze, voor hen doen, rare gebeurtenis zouden kunnen omschrijven. Enkele seconden nadat ze het lijk los had gelaten, werd ze zelf beetgepakt en naar de knappe man toegetrokken die ze had gekroond tot haar mede ripper. Hun lippen vonden elkaar en automatisch drukte Amaia haar lippen terug, om hem vervolgens vol passie te kussen. Haar handen gleden door zijn haren, die een beetje in de war zaten. Op zijn wang was bloed te zien en ze veegde deze met haar vinger er vanaf, voordat ze stopte met hem te kussen en uitdagend het bloed van haar vinger likte.
Hij had al een flinke tijd niets meer vernomen van zijn ex-vriendin en Damon begon zich af te vragen wat ze in hemelsnaam had gedaan. Ze zou zichzelf toch niet van haar eigen leven hebben ontnomen? Nee, dat was niet iets voor Ruby om te doen. Ze wist beter dan alles los te laten en andere mensen te laten winnen. Misschien was ze wel weggegaan, net zoals ze dit ook had gedaan toen ze er achter was gekomen dat hij diegene was die haar zusje had vermoord. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze voor hem wegliep.
Gefrustreerd veegde hij de donkere lokken uit zijn ogen weg en pakte hij beneden uit de kast nog een fles bourbon. Het geluid van zijn mobiele telefoon verstoorde zijn rust. Hij pakte het apparaat uit zijn broekzak en opende vervolgens het berichtje van Stefan, die hem een foto van een breed lachende Amaia had gestuurd en de mededeling dat het goed met hem ging. De vraag die er echter achter stond, zorgde ervoor dat het voelde alsof zijn keel bijna dichtgeknepen werd. Hij wist net eens wat hij er op moest antwoorden. Moest hij liegen en zeggen dat het goed ging, of moest hij zeggen dat hij geen idee had waar ze was, omdat ze gewoon was vertrokken? Uiteindelijk besloot hij voor het eerste te gaan en begon hij met typen. – Ruby's great. And Stefan, you should come home. Mystic Falls is a piece of shit right now. – Met Kai Parker op de loer, was zelfs Stefan niet veilig, al leek het er niet naar uit dat Kai van deze twee zou kunnen winnen. Amaia kon hem met één vinger vermoorden en breken en Stefan zou niet aarzelen om zijn hoofd van zijn lichaam los te maken, zoals het nu leek. Toch vond Damon het geen prettig idee dat de twee samen waren. Hij was net zo blij dat Stefan op het rechte pad terecht was gekomen, en nu ging alles weer fout.
Wat afwezig tikten zijn vingers op het glas met hierin bourbon en had hij zijn ogen gericht op de gigantische boekenkast, waarin zich boeken van wel honderden jaren oud bevonden. Pas na een tijdje, toen het echt later werd en Elena nog niet teruggekeerd was van de universiteit samen met Bonnie en Caroline, besloot hij naar boven te gaan en liep hij de trap op naar boven. De brief met hierop de autosleutels trok zijn aandacht en automatisch pakte hij de envelop beet, waarna hij de brief eruit pakte en deze begon te lezen. Terwijl hij dit deed, trokken Damons wenkbrauwen bij elk woord meer samen tot een frons en gleed er uiteindelijk zelfs een traan over zijn wang naar beneden, die hij snel wegveegde. Hij wist niet eens dat hij in staat was tot zulke emoties. Hij kwam graag over als stone cold, maar dat was hij lang niet altijd. ''Damn it, Ruby.'' Mompelde hij toen hij de brief had gelezen. In een snel tempo griste hij zijn mobiele telefoon weer tevoorschijn en probeerde hij haar te bellen, maar de telefoon ging enkele seconden over voordat hij een vrouwelijke standaard stem hoorde zeggen dat dit nummer momenteel niet beschikbaar was. Gefrustreerd veegde hij met zijn handpalm langs zijn voorhoofd en dwong hij zichzelf om rustig te blijven. ''I can't believe she did this.'' Snauwde hij tegen zichzelf. ''I can't believe she did what?'' hoorde hij ineens een bezorgde stem zeggen. Als door een wesp gestoken draaide hij zich om, om vervolgens recht in de ogen van Elena en Bonnie te kijken. ''Nothing.'' Zei hij nonchalant. ''Nothing's going on. What are you doing here?'' vroeg hij vervolgens aan Bonnie, die met haar ogen rolde. ''Thanks for the warm welcome, Damon. Elena and I wanted to cook dinner for you, because you're having such a rough time lately.'' Legde ze uit.
i'm a good girl with a lot of bad habits
Re: SHORPG | True love can't die.
from Conscious on 02/19/2019 10:27 PMDe brunette richtte haar ogen op de lange jongeman naast haar en moest haar best doen om haar mondhoeken niet omhoog te laten trekken tot een voorzichtige glimlach. ''Doing nothing sucks.'' Verduidelijkte Genevieve nog even, in de hoop dat er misschien ineens een wonder zou gebeuren en haar been nu opeens wel mee ging werken. Helaas leek dit niet het geval te zijn en gefrustreerd veegde ze een plukje haar voor haar ogen weg. Als niemand meer op haar lette, zou ze waarschijnlijk vanzelf weer rond gaan lopen. De zusters leken haar in de gaten te houden, maar er moest toch wel een moment zijn dat ze weg kon sneaken en de krukken van gister weer kon pakken? Kort keek ze nog naar Alec en knikte ze wat afzeg, maar ze schrikte op uit haar eigen gedachten toen ineens alles afgesloten werd en het alarm afging. Automatisch werden de ogen van de brunette groot en ze zag hoe Alec wegrende. De shadowhunters in de ziekenboog vlogen ook overeind, maar wisten dat ze er niets tegen konden doen. Er lagen er ook maar twee, dus het viel mee. Genevieve kon echter natuurlijk niet achterblijven. Automatisch gooide ze haar ene been over de bedrand. Eventjes twijfelde ze of ze het wel aankon, maar geschreeuw door het instituut gaf de doorslag.
Netjes kwam ze terecht op haar voeten en greep ze de krukken die nog naast haar bed stonden. In een snel tempo hinkelde ze de ziekenboeg uit, het geroep van de zusters negerend. ''What the hell is going on?'' vroeg ze aan een shadowhunter die langs haar kwam rennen met een mes in zijn handen. ''Valentine is attacking the institute with hellhounds.'' Liet die haar weten, voordat hij weer verder rende. Het oorverdovende gehuil van de beesten was te horen en Genevieve sloot kort haar ogen. Zelfs zij als weerwolf zou hier in mee kunnen spelen, maar de kans dat ze dood zou eindigen was zo ontzettend groot. Bovendien kon ze het instituut niet eens uit, dus dit was hopeloos.
Iedereen stond in een kringetje om het beeld heen en zij kon natuurlijk niet achterblijven, dus wilde ze er net naartoe hinkelen, totdat ze een bekende stem hoorde. ''Stop, Genevieve.'' Klonk de strenge stem van Luke. Ze kneep haar ogen samen tot spleetjes van irritatie, was ze nu écht betrapt?, en voorzichtig draaide ze zich naar hem om met een zwakke glimlach rondom haar mondhoeken. ''Hello Luke.'' Lachte ze wat ongemakkelijk. ''Long time no see.'' Probeerde ze de situatie te verlichtten. ''You're lucky I was just in time in the institute before they closed the whole thing and the alarm started going off. What is going on, Alec?'' Luke liep langs haar heen en opgelucht haalde Genevieve adem. Hoewel Luke nu een andere gesprekspartner had gevonden, kwam hij al snel weer op haar afgelopen. ''You are supposed to stay in your bed, Gen, get some rest. I can't believe how stubborn you are. You should know better than putting your life at risk like that.'' Verzuchtte de man. ''And you should know better than thinking I would actually stay in that bed and do nothing.'' Vuurde ze terug. ''Don't you know me at all, Luke? You know I was born for this kind of stuff. I want to help, so please, allow me. I'm not someone who can do nothing and watch while some people are being torn apart.''
Het was moeilijk om zich te concentreren op zijn training terwijl er zoveel gedachtes door zijn hoofd rondzwierven. Een maand geleden was Clary nog de enige jongedame waarmee hij bezig was en nu had hij er nog eentje om over na te denken. Jace had zijn keuzes al gemaakt, maar het was moeilijk om dit over te brengen. Blijkbaar moest dit nog duidelijk ook, want anders dacht Clary nog steeds dat het daadwerkelijk nog iets tussen hen zou kunnen worden. Eerlijk gezegd werd hij gek in zijn hoofd wanneer hij aan haar dacht. Hoe Valentine eerst hadden gezegd dat ze broer en zus waren, had hem eigenlijk echt gebroken. Er was niets zo verwarrend geweest als dat en al helemaal toen daarna duidelijk werd dat dit niet zo was – of zo iets.
Toch was het trainen een uitvlucht voor zijn gedachtes. Hij was voor ruim drie kwartier goed bezig, totdat de stem van Jennifer hem ontbrak. Direct draaide Jace zich om en richtte hij zijn kijkers op de brunette, die in paniek binnen kwam lopen. Hij wilde net antwoord geven op haar vragen, totdat Clary de trainingszaal in kwam lopen en deze al beantwoordde. Overduidelijk wist hij wat hij moest doen en rende hij achter haar aan, de binnentuinen in. Er hadden zich veel hellhounds verzamelend en de angst was in Max zijn ogen af te lezen. Omdat het net zijn eigen broertje was, voelde Jace de gigantische drang om hem te beschermen met zijn eigen leven. Hij ging voor de jongen staan en haalde zijn serafijnen zwaard tevoorschijn. ''Max, do the best you can. I know you can do this.'' Sprak Jace hem toe, waarna hij de hoop in de ogen van het kleine jongetje kon zien. Het was misschien een zware eerste keer om zijn trainingen voor het eerst in een missie te verwerken, maar het was voor zijn eigen leven en bovendien had hij Jennifer en Jace om hem te beschermen.
Een hellhound kwam op hem aangelopen en Jace zette een stap achteruit, waardoor hij de rug van Jennifer tegen zich aan kan voelen. ''Don't you dare.'' Mompelde hij wat binnensmonds voordat de hellhound naar hem uithaalde en hij regelrecht zijn zwaard in het beest stak. Het loste op in kleine stukjes stof, die op de grond naar beneden vielen. Al gauw kwamen er nog meer hellhounds op hen afgelopen, maar door vele jaren training, wist Jace ze af te leiden door eerst op andere gedeeltes ze met een mes te slaan, die hij in zijn ene hand had, waarna hij ze in stof liet oplossen door met zijn serafijnen zwaard, die hij in zijn andere hand hield, hen neer te steken. Op een gegeven moment waren er nog weinig over, maar toen voelde hij de kaak van een hellhound langs zich strijken. Het beest wilde zijn tanden in zijn arm zetten, maar Max stak zijn mes in zijn ogen, waardoor het beest blind werd en Jace de demonenhond neer kon steken. ''Good job Max.'' riep hij nog, wetende dat het kleine jongetje hem net een gigantische verwonding had voorkomen. Een beet daarvan en het was niet goed afgelopen met hem.
i'm a good girl with a lot of bad habits
Re: ORPG | On a long sweet summer night, all the kisses you bring get my temperature right.
from Conscious on 01/21/2019 08:18 PMStaci knikte direct toen ze de woorden van haar beste vriendin hoorde. ''Daar heb je het al. Je zal hem toch ooit weer tegenkomen, je kan hem echt niet je hele leven ontlopen. Bovendien hoef je ook niet te doen alsof hij je beste vriend is, of zo. Probeer het gewoon niet al te ongemakkelijk te maken wanneer jullie elkaar toch tegenkomen en het zal wel goed komen.'' Probeerde ze haar moed in te praten. Het was al even geleden en beiden waren ze verder gegaan met hun leven. Het zou erg kinderachtig zijn als Lorenzo er hier toch een probleem van zou maken. Toch had ze niet echt het idee dat hij dat zou doen, dat zou wel erg laag zijn. Ze nam een slokje van haar drinken en woelde met één hand door haar blonde lokken heen, die zoals gewoonlijk erg stijl waren. Het witte zomers jurkje wat ze droeg was een goede keus geweest. Het was nog steeds erg warm buiten en ze was blij dat ze geen warme kleding droeg op dit moment. Op het moment dat ze het koud had, zou ze vast wel een jas kunnen regelen van iemand op het jacht. Zo moeilijk kon dat niet zijn, toch? Bovendien, als zij iets écht nodig had, zou ze al haar charmes wel in de strijd gooien bij een jongeman.
Staci's ogen gleden langs het jacht, op zoek naar de jongeman die was gedumpt door haar beste vriendin, om het zo maar even grof te zeggen. Echter kon ze hem nog steeds niet vinden en ze besloot uiteindelijk ook om het op te geven, omdat het ook geen zin had om hem te zoeken. ''Ik ben ook blij dat ik er ben. Bovendien, wie wijst er nu een feestje op een jacht af?'' Haar ogen begonnen te fonkelen van plezier en ze knipoogde naar haar jeugdvriendin. Samen waren ze al veel feestjes bij langs geweest, maar een feestje op een jacht was toch wel iets nieuws en iets ongewoons, zelfs voor hen.
Op het moment dat ze haar mond opende om weer iets tegen Delainy te zeggen, voelde ze een schouder tegen haar aan, waardoor ze bijna van de barkruk gegooid werd. Gelukkig kon ze zich nog net aan de rand van de bar beetgrijpen, voordat ze niet zo gracieus op de grond terecht zou komen en zichzelf misschien wel voor schut zou zetten. Staci hield van aandacht, zeker wanneer dit van het mannelijk geslacht kwam, maar niet verkeerde of slechte aandacht op een gekke manier. ''Maakt niks uit.'' Zei de blondine toch, terwijl ze met één hand door haar lokken woelde. Haar ogen vielen nu op de jongeman tegenover haar, die eigenlijk echt ontzettend aantrekkelijk was. Verassend genoeg stond Lorenzo naast hem. Zouden ze vrienden van elkaar zijn? Eigenlijk wilde ze de vreemde wel beter leren kennen, maar dan zou ze Delainy met Lorenzo alleen laten en dat zou sowieso ongemakkelijk worden. Kort keek Staci haar vriendin aan, om duidelijk te maken dat ze niet weg zou gaan, ondanks dat de jongen haar nu een drankje aanbood. ''Dat kan, al is het een open bar.'' Merkte ze lachend op. Even trok ze haar witte zomerjurkje goed en werd haar toch al lege cocktailglas aangepakt door de barman.
Het plan voor de avond was eigenlijk erg simpel en was hetzelfde als haast ieder feestje. Lorenzo hield wel van een drankje, met hoogst waarschijnlijk ook een hoog alcoholpercentage erin, en dit was ook altijd op een gegeven moment wel aan hem te zien. Dit was al zo sinds zijn tienerjaren en hoewel hij nu zijn grenzen kende en niet meer ergens in een badkamer kotsend boven het toilet hing, ging hij soms nog wel ver. Vanavond zou waarschijnlijk ook zo eindigen, vooral doordat hij het plan had om er een leuk feestje van te maken. Het was immers zijn jacht en hij vond dat het weer eens tijd was om flink los te gaan. Voor de zomer was het een drukke periode geweest van veel werken op kantoor voor hem. Hij vond op kantoor werken prima en vond het een leuke bezigheid, gezien het feit dat hij toch wel voor die baan gekozen had, maar in de zomer ging hij graag los. Lorenzo had een lange zomervakantie gekregen doordat het nu niet druk was op kantoor en hierdoor kon hij dit soort leuke feestjes plannen.
Hij knikte instemmend bij het horen van de woorden van zijn beste vriend. Hij was er wel aan toe om de avond te spenderen met een leuk meisje, waarmee hij misschien zelfs wel in bed zou eindigen. Het was nu niet zo dat zijn behoeftes niet meer vervuld werden en dat hij geen one night stands had gehad, maar hij had geen serieuze relatie meer gehad sinds dat Delainy de relatie had verbroken. Nu had hij niet de intentie om een meisje te zoeken vanavond en vannacht waarmee hij een relatie wilde aangaan, maar het was altijd leuk als er onverwachts toch nog iets uitkwam. Bovendien viel liefde niet te zoeken, het kwam op de meest onverwachtse momenten. Gewillig liep hij achter zijn beste vriend aan over het dek, op zoek naar een tweetal meisjes dat misschien wel een gesprek met hen wilde aangaan. Helaas wist Gabriel tegen een meisje aan te stoten. Lorenzo wilde net kijken hoe het kon dat Gabriel niet direct doorliep, maar toen pas zag hij dat het Delainy's jeugdvriendin was. Oh nee, dit kon niet goed aflopen. Precies op dat moment kruiste zijn blik die van Delainy en zijn adem stokte even in zijn keel. Oké, misschien had hij niet helemaal gelijk gehad en was hij toch nog steeds niet over zijn ex-vriendin ook. Hoe kon dat ook, wanneer ze er zo uitzag. Ze zag er prachtig uit en dat mocht best gezegd worden. Lorenzo twijfelde of hij de betere persoon in de situatie moest zijn en of hij haar gewoon moest begroeten. Gabriel bood het meisje een drankje aan, waardoor ze waarschijnlijk een gesprek met elkaar zouden beginnen. Lorenzo kon nu verder lopen, op zoek gaan naar een meisje voor hemzelf, maar dat was ook een beetje lullig. Zijn armtakken plaatste hij op de bar en vervolgens bestelde hij een cocktail bij de barman, die goedkeurend zijn duim opstak als teken dat het voor elkaar zou komen. ''Hey, Delainy.'' Zei Lorenzo uiteindelijk tegen Delainy, die naast hem op één van de barkrukken zat. ''Lang niet gesproken. Hoe gaat het met je?'' vroeg hij aan haar, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Hoewel hij misschien nog steeds niet helemaal over haar heen was en hij het echt vreselijk zou vinden als ze er vanavond met een jongen vandoor zou gaan, zou hij haar niet laten merken dat hij wat aangedaan was door haar opkomst. Hij moest zijn goede kant laten zien, haar de indruk geven dat hij al allang klaar ermee was en dat hij verder was gegaan met zijn leven.
i'm a good girl with a lot of bad habits
Re: ORPG | I still get butterflies even though I've seen you a hundred times.
from Conscious on 12/08/2018 09:30 PM''Ik heb zo'n voorgevoel.'' Zei Darya doodserieus. Zij had Alexis in zoveel staten meegemaakt en de boze 'ik ga wraak nemen op het meisje waarvoor hij me achterliet' staat was hierin geen uitzondering. Zij was altijd blij geweest dat zij niet één van die meisjes was geweest die brunette tegen zich in het harnas hadden weten te jagen. Niet te geloven dat zij nu één van die meisjes was die op haar hoede moest zijn voor een boze brunette. ''Misschien vergeet je dat ik Alexis al heel lang ken, nog langer dan dat jij haar kent. Ik heb haar in zoveel staten meegemaakt dat je zou kunnen zeggen dat ik haar door en door ken, maar toch is dit niet zo. Ik had nooit verwacht dat ze het lef had om zo tegen haar beste vriendin te doen.'' Sprak ze uit, terwijl ze haar tenen in het zowel zachte als koude zand groef. Ze had nooit verwacht dat Alexis haar zo zou vloeren dat ze met een zwaar gekneusde knie op de grond zou liggen. Darya had wel kunnen huilen, zo zeer had het gedaan. Ze wist dat Alexis zo deed tegen andere meisjes, maar had nooit verwacht dat ze ook het lef had om zo tegen haar te doen. Dat was ontzettend tegengevallen, alsof ze toch niet zoveel om de vriendschap had gegeven.
Haar ogen werden een stukje groter bij het horen van zijn volgende woorden. Haar lichaam liet ze weer glijden in haar jurk, maar ze kon er niets aan doen; haar mondhoeken trokken een stukje omhoog tot een oprechte glimlach. ''Ik houd ook van jou.'' Fluisterde ze zachtjes. Zijn zachte lippen op haar voorhoofd voelden hemels aan en ze wilde eigenlijk niet dat hij stopte met haar te kussen, maar wist dat dat het beste was op dit moment. Ze konden hier niet voor eeuwig buiten in de kou blijven staan. ''Ik beloof het.'' Zei ze oprecht na zijn woorden. ''Je weet als geen ander dat ik me aan mijn belofte zal houden'' voegde ze er nog aan toe. Darya wist dat ze haar belofte waar kon maken, het was nog om aan te zien of hij dit ook kon en of hij dit ook zou gaan doen. Ze wilde niets liever dan dit de waarheid was, maar wie weet zou er weer wat tussen komen. Zijn volgende woorden waren gevreesde woorden, ze had immers niet anders verwacht dan dat die vraag een keer zou komen, maar alsnog deed het pijn. ''Ik weet het niet, Chris.. Wij waren 'uit elkaar', voor zover dit kon, ik had iemand nodig, hij was er voor me.. Ik denk dat het gewoon gebeurde.''
i'm a good girl with a lot of bad habits
Re: ORPG | I still get butterflies even though I've seen you a hundred times.
from Conscious on 10/23/2018 04:34 PMDarya had totaal geen interesse in een serieuze relatie met Jonas aangaan. Ja, het was een leuke jongen die haar elke keer gevleid wist te laten voelen en die wel wist wat hij moest zeggen om een meisje zich goed te laten voelen, maar dat was alleen maar omdat hij waarschijnlijk tientallen meisjes had tegen wie hij dit kon zeggen. Alleen maar daarom zou ze al niet er over nadenken om een echte relatie met hem aan te gaan. Waarom ze zich dan had laten verleiden om het bed in te duiken met hem, wist ze ook niet precies. Misschien was het het moment geweest, of de manier waarop ze de avond hadden gespendeerd. Jonas liep al maanden achter haar aan, eigenlijk al sinds het weekend dat ze ontmaagd was op het strand door Chris, en het had wel even geduurd voordat ze zich comfortabel genoeg voelde om op zijn praatjes in te gaan. Dit kwam eigenlijk meer omdat Chris geen aanstalten maakte om de relatie met Alexis te verbreken en omdat zijzelf zich een beetje gebruikt voelde. Daarom was ze gewoon met hem mee naar zijn huis gegaan. Ze hadden eerst gedineerd en champagne gedronken voordat ze samen in bad waren gegaan en daar eigenlijk het voorspel was begonnen. De rest volgde vanzelfsprekend.
''Ja, dat doe je inderdaad. Maar ik vind het niet erg hoor.'' Plaagde Darya hem met een grote lach, die haar gezicht sierde. ''Waarom kan je dan niet gewoon de relatie met Alexis verbreken?'' Het was eruit voordat ze er erg in had. Even zweeg ze, omdat ze wist dat het niet het beste was om te zeggen en vooral omdat het moment verpest was nu, maar ze wilde hem gewoon niet langer met haar zien. Darya wilde diegene zijn waarmee hij hand in hand liep door de stad, waarmee hij gewoon in het openbaar kon kussen en waarmee hij het bed kon delen zonder dat ze op hun hoede moesten zijn voor jaloerse vrienden. Ze glimlachte toen ze hoorde dat hij ook van haar hield, maar opeens niet meer van harte. Ze wilde natuurlijk wel horen dat hij van haar hield, maar ze wilde ook horen dat hij speciaal voor haar zijn huidige relatie zou verbreken. ''Niet lullig bedoeld, maar.. Het lijkt niet altijd alsof je echt verliefd op me bent. Je zegt het wel, maar ondertussen ben je nog steeds samen met Alexis. Die heeft onderhand ook wel door dat er iets gaande is..'' zuchtte de jongedame, waarna ze haar hoofd schudde. ''Leg me maar bij Jonas neer.'' Zei ze wat afstandelijker, waarna ze even met hem mee kuste voordat ze voorzichtig overeind kwam. ''Die denkt toch al dat ik zo bij hem zal gaan slapen en het zal argwaan wekken als ik niet bij hem in bed lig.''
i'm a good girl with a lot of bad habits
Re: ORPG | I still get butterflies even though I've seen you a hundred times.
from Conscious on 10/20/2018 02:48 PMOndanks het romantische en toch zelfs wel een beetje hete moment, wisten de twee nog lachend met elkaar te communiceren en wisten ze het niet ongemakkelijk voor elkaar te maken. Darya kon er niks aan doen, ze begon onbewust haar momenten met Chris met het moment met Jonas te vergelijken. De twee jongens waren zo verschillend en desondanks waren ze vrienden, net zoals zij dit met Alexis was geweest. Ergens was ze bang dat juist zij hetgeen zou zijn wat de vriendschap een beetje kapot kon maken, maar ze wist ook dat zij zichzelf niet als schuldige aan zou kunnen wijzen. Ze kon niet kiezen voor wie ze gevoelens had, net zoals dat zij dit niet konden.
''Daar heb ik helemaal niet gelijk in.'' Sprak ze een beetje fluisterend uit, waarna haar lippen vliegensvlug langs de zijne streken en haar gedachtes op hal brachten. ''Jíj bent te heet voor mij, en daar valt niet over te discussiëren..'' Haar woorden klonken een beetje raar, doordat ze over zoveel dingen aan het nadenken was en haar handen over zijn bezwete borstkas gleden. Gegiechel verliet haar mond toen hij haar duidelijk maakte hoe hij over de hele situatie dacht, en hiermee doelde ze dan ook op de situatie met Jonas, die een beetje raar was nu. ''Possesive much?'' vroeg ze lachend aan hem, ietwat uitgesproken met een dubbele tong door de grote hoeveelheid aan alcohol die nu rijkelijk in haar bloed vloeide.
Een lach verliet haar mond bij het horen van zijn woorden. Het was waar dat ook zij bijna op haar hoogtepunt zat en dat hij haar goed liet voelen, op zoveel verschillende manieren. Het leek wel alsof hij speelde met haar gedachtes en haar vervolgens verlangend achterliet, hunkerend naar zijn vingers die haar huid streelden. Een genietend geluidje was niet tegen te houden toen ze zijn lippen vlak boven haar borsten voelde. Ook hij zoog aan de huid hier, waar een bekende gekleurde vlek zich begon te vormen. Erg vond ze het overigens niet, want het was een vlek die ze gemakkelijk kon verbergen voor zowel Jonas als Alexis. Anders zou ze Jonas wel overtuigen dat hij diegene was die het had gedaan. ''Kan je nou nooit niet vloeken bij een orgasme?'' plaagde Darya hem lachend, voordat ook zij haar verlossing had gevonden. ''Oh ja?'' zei ze een beetje dom, wat mede kwam door het feit dat ze nog steeds dronken was. ''Ik vind je echt heel leuk, Chris.'' Zei ze, voordat ze er erg in had. Vervolgens bestudeerde ze zijn gezicht eventjes en gleden haar slanke en koude vingers over zijn bleke wang heen. ''Weet je wat?'' fluisterde ze, voordat ze haar gezicht even naar het zijne bracht en een tedere kus op zijn lippen drukte. ''Ik denk dat ik van je houd.'' Zei ze, voordat ze haar moed bijeen nam. ''Nee, ik weet het zeker.'' Zei ze resoluut.
i'm a good girl with a lot of bad habits